Гэнэ гэнэ орж ирсэн гэнэн бодлууд

-Аяа…. оюутан насны гэгээхэн дурсамжууд минь. Хуушуур, хатуу багшийн зэмлэнгүй харц, шартаад ирсэн ангийн анд, намрын халуун өдрүүд, хаврын урь, халаас хоосон ч гал дөлөөр дүүрэн сэтгэл, обоорт… Аяа тэртээх өдрүүд…

-Торны шувууд тэнгэрт дүүлэн нисж байна гэж зүүдлэн кайф авна. Акуурамны загаснууд номхон далайд сэлж зүүдлэн баясна. Нарсанд суугч хүмүүн нарны амьдралд алхаж байна гэж, цэргийн хүү сэтгэлт бүсгүйтэйгээ уулзаж байна зүүдлэн жаргаж байхад өвөл цагийн Улаанбаатарчууд цэнгэг агаар зүүдэлж ч чадахгүй юм гээч. Цонх нэвтэлсэн утаа хамар цоргиод дагтан гал түймэр зүүдлээд салкуу….

-Шалан дээгүүр аалз гүйнэ. Залуу үсрэн очиж дэвссэн боловч оносонгүй. Аалз дэндэгнэтэл гүйгээд нуугдчихав. Залуу эргэн тойрноо ичингүйрэн харснаа “иста нам цочоолоо доо энэ муу аалзыг…” гэж бодон цаашаа явлаа.

-Дэлхийн үлгэрийн чононуудын чуулга уулзалт болж байна. Америк чононууд зодуулцан, энд тэндээ лээнт хэрээслээд наацан хөх няц юмнууд байна. Орос чононууд гэдэс нь онгорхой, зарим нь сүүлээ мөсөнд таслаад үлдээцэн ч байх шиг. Тэгсэн монголоос чоно ирсэнгүй гэнээ. Учрыг магдлавал бүгдээрээ арьсгүй учир шалдан харагдахаасаа ичээд ил гарч өгөөгүй юм санж. Уг чуулганаас монголчуудад үлгэрийнхээ төгсгөлд чонынхоо арьсыг хуулахаа болихыг санал болгосон и-мэйл явуулхаар тогтжээ.

-Нэг жоом ширээн дээгүүр гүйнгүүт хор аваад цацаа хаялаа. Салгалаад гүйгээд алга болсын. Аа нэг буланд очоо л үхээ л дээ гэсэн чинь харин үхээгүйгээр үл барам дараа нь баахан охин их жоом дагуулцан явжээдэг байгаа. Бүр сүргээрээ шүү. Золиг, андуураад үнэртэй усаа цаццан байж л дээ. Ийм явдал тохиолдуул нээрээ яанаа тээ. Гү яавал гэж дээ шууд жинхэнэ хор аваа л цацчина л даа.